Elements of the Zen Practice

Requirements for the Zen Practice:

1. Emptying the cup – having an open mind with a zeal for curiosity.

A famous Zen story is that of emptying the cup.

One day a University Professor visit a Zen master at his home and had tea with him. As

they were talking, the Zen master was pouring tea into the University Professor’s cup.

Even though the cup was full, the Zen master continued to pour it until it overflowed and

spills out on to the table.

The University Professor noticed that and said: “Stop, why are you overflowing my cup?

There is enough tea in there already.”

The Zen master replied: “Just like the cup, your mind is completely filled with preconceived

notions and past concepts you have learned. When that happens, you cannot

fill it with anything new further.”

Before embarking to learn and practice Zen, one must keep an open mind, test the

practice, try the practice to see if it works for them before dismissing it.

The practice of Zen is about emptying the cup and treating all experience as a completely

new one. Only through that way, we can observe and study Zen in its fullest extent.

2. Understanding of the basic tenets of the Buddha’s teachings. Strive for not

just an intellectual understand but also one of experiential understanding in

seeing it in one’s own life.

Although the teachings of Zen is about practice and outside of the scriptures, but in

reality, the practice and teachings of Zen is always based on the essence of the Buddha’s

teachings. Before you arrive at the awakening realization in Zen, which is the fruit of

Zen practice. It is advisable that you learn the fundamental aspects of the Buddha’s

teachings and use it as a map to guide you in your interaction with the teacher, in your

practice with others and in your own life. The teachings of the Buddha is a guide map,

it is not the essence of the truth, to fully realize those teachings is to practice it.

However, don’t be too attached to the words and concepts of the teachings, discern it for

yourself and see if it helps you in your daily life. Try whatever works, keep that and

leave the rest. The Buddha taught many ways for different types of people to arrive at

the understanding of the truth. Like giving different medicine for different illness of the

mind, one type of medication will not suffice to apply to all. So if it doesn’t apply to

you, don’t discard it as being wrong, see it as a medicine that you don’t need, because

you don’t have the same condition. Someone else will find it useful in their practice.

2

Always strive for the experimental understanding, not just for the conceptual intellectual

understanding of what is taught. This can only happen if you apply it as your daily

practice and life.

3. Making a vow to end your own sufferings and to help all beings end theirs.

Practice generosity.

The Buddha’s teachings are about the cause of suffering and how to end sufferings. It is

not about gaining knowledge, not about becoming a more spiritual person or becoming

this or that. Many people make the mistake of taking on to their ego identity the role that

they learn or play in a community. Because they sit and meditate, practice a little or

learn a little from books or Dharma talk, they take the stance of being “holier than thou”.

They expect their external circumstances to change in some ways, people to like them

more, their spouse, children or family to treat them differently.

Others expect that they will gain profound insight and get frustrated that they don’t.

While some would expect to experience blissful or transcendental states of mediations or

out of body experience, others would be a little crazier and want to have ESP, special

powers from their meditative practice. The more devoted ones want somehow that the

Buddha will protect them from harm or external happenings which do not go their way.

This is not the goal of a Buddhist practice. Not the goal of a Zen practice. If you are

expecting all these, don’t practice Buddhism or Zen. This practice is not for you.

The most profound practice of Zen is to totally empty your cup and relieve yourself of all

expectations of your practice. Just keep an open mind and allow everything to be

naturally. Experience life as a child, be curious and observe. Preconceived expectations

of results of practice will definitely cause you to be disappointed and never reaching the

fruits of your practice, which is the end of sufferings. They are nothing but mere

distractions.

4. Willingness to be truly alive and discover the Dharma within one’s life

through one’s own experience. Practice appreciation of all things you

experience, the people you meet, the gifts of life around you.

The Buddha’s Dharma exists in many different forms. We usually have habitual patterns

which repeat itself over and over again in our own life without our conscious knowledge.

It is through the meditative practice that we truly see into these patterns of the mind.

Nothing in our life is happens by accident. Everything is there to teach us a profound

spiritual lesson. Observe your own life, learn from it, view it from the light of the

Buddha’s teachings to test and see if it is true. Be totally honest about it.

I had one person who came up to me to ask question, he was frustrated about his lack of

progress in practicing spirituality. He continues to have depressions, anxieties, and

sufferings in his life. I told him to meditate. When the illness is acute, apply more

medicine. Meditate for 1 or 2 hours a day. Observe the emotions, let it flow through

your body; investigate to see where it came from.

3

However, he was afraid of doing so. He resisted regular meditation. He resisted

looking into his patterns because it brings up painful feelings. So repressing it is a lot

easier, it is habitual. I gave him medication for his sufferings; he refused to take them,

being very discouraged that he didn’t get over his acute mental states. If a person is ill,

refuses to take medication then complains about pain and their illness, it doesn’t help.

The practice of Zen is about facing your fears, facing your feelings, your emotions, and

thoughts patterns no matter how dark, good or bad. We have to be honest that this is

what is happening in our life. This honesty is not to judge ourselves to but to help us to

heal. Repression and avoidance will not suffice. We must dive into life and accept all

the good and bad experiences as is and repress nothing. We must bring this clarity of

mind gained from our meditative practice as the light to shine on all the happenings in

our life. Observe it, not judge it, and allow the realization and understanding of them to

naturally come to us. The answer is there, we’re just too busy being lost in our habitual

patterns of mind to hear it. This is being truly alive.

5. Willingness to have a regular daily practice.

Regular practice is the key to realizing the Buddha’s teachings. Without regular

practice, there can be no direct experience of his teachings. All the Buddha’s teachings

then are only mere concepts to be discussed and debated, being of little use in your life.

How many people have learned so much intellectual understanding of the Buddha’s

teachings, went to Buddhist University, become famous lecturers and teachers and

experiences nothing of the experience of realization of truth that the Buddha talked about.

Without having regular meditative practice, the teachings are merely words, not the truth.

6. Willingness to journey inside and discover one’s own reality within.

The human mind and habitual patterns is complex. However, the goal of a Buddhist

practice is not about psychologically examining every aspects and part of mental

functioning. It is to understand inner conscious reality and realizing that which is the

ultimate truth inside ourselves that we meditate, this discovery can only happen when we

stop the incessant analysis of every little bit of our thoughts. Continual analysis is more

thinking. When you journey inside, you will face the good, the bad, the scary parts, the

parts you don’t want to see. Let it be and allow it to pass, acknowledge it but not judge

it or analyze it. Let the dust settle and discover what happens when it does.

This act of being willing to face our reality within requires courage and determination at

first, however, with the clarity of mind, the insights you gain from your practice will

propel you to naturally practice with little efforts at a certain point in your practice.

7. Being totally honest about the process and progress of one’s practice.

4

Many people make the mistake of claiming that they are spiritually developed when

indeed they are not. What a futile attempt. What for? It doesn’t help you. It might

help your ego a lot but it doesn’t help you.

When we’re honest about our practice, we keep going at it, we never settle for anything

less than the total eradication of suffering. This is how the Buddha discovers his

profound truth. He didn’t settle for less.

If you’re not meditating regularly, acknowledge that you don’t. Doesn’t help to feel

guilty about it, just do something about that. Guilt is completely useless. It doesn’t help

us change our habitual mind patterns. Being honest about the process of our practice

means not holding on to judgments to beat ourselves over the head with it. It is about

changing that pattern and doing something different.

8. Finding oneself a suitable guiding teacher, to guide one on the path of

practice.

I cannot stress how important it is to have a guiding teacher. I’m going to be blunt in

explaining the relationship between spiritual teachers and their students. Some people

may not like to hear it, but this is the reality of the relationship. Without teachers who

taught us how to read and write, very few people would be able to do so. Buddhism is

the same, especially Zen Buddhism. It is about direct experience and practice. Zen

teachers are usually someone who had practice for many years. A teacher is not one who

is perfect according to our mind’s expectations. Students cannot expect them to know

everything, but at least know more than the students themselves in terms of direct

experience into the Buddhist practice.

Students need to observe, watch and see if a teacher is one that is suitable for them to

accept their personal guidance, you can receive teachings for an assortment of different

teachers, but the guiding teacher is the one who intimately guide you and ultimately help

you get to where you want. This very important act usually comes from the heart, not

from the head. Trust is very important in this respect. Be mindful about this

relationship, that students are not projecting unfulfilled needs on to their teacher. As well

a guiding teacher should have the maturity to understand and not have his or her own

mental needs projected on to their students. Be mindful of mental projections of unmet

needs in the student teacher relationships.

A good teacher would never have expectations or force a student to do things they are not

willing to choose themselves. Guidance is different from directing.

In this modern age, a guiding teacher can be accessible through many means of

communication. Geography is no longer a restriction. So choose your guiding teacher

wisely and always be mindful of the dynamic of this relationship.

5

Steps of Zen Practice:

1. Sitting meditation – concentration practice through the counting of the breath.

2. Sitting meditation – once concentration is achieved through counting, let go of

counting and just follow the breath

3. Sitting meditation and relaxation techniques – Zazen practice – no meditation

object

4. Sitting meditation – Koan Study

5. Sitting and walking meditation – Zazen in everyday life.

6. Sitting, walking, laying down, working meditation – Moment to moment

awareness.

Tools for the Zen Practice:

1. Comfortable clothings

2. A comfortable cushion and mat to sit on.

3. Set time aside everyday 15 to 30 minutes for sitting meditation.

4. One on one meeting with the teacher to assist and guide with understanding and

experience during meditation.

சென்னை 368 கொஸப்பேட்ட குப்ஸாமி கவிதை

சிலுசிலுன்னு சிங்காரமா இருக்குற பொண்ணு

ஒன்னோட ரவுஸும் மவுஸும் என்னைக்குமே கொறையல கண்ணு



கண்குளிர சைட்டடிக்க குயின்மேரிஸு

கண்டதுமே தெரிச்சு ஓட மீனாட்சிகாலேஜு

மனுசனோட புத்திய தீட்ட கன்னிமாரா

சும்மா இருக்குறவன சுத்தல்ல வுடுற சுண்டக்கஞ்சி



சிலுசிலுன்னு சிங்காரமா இருக்குற பொண்ணு

ஒன்னோட ரவுஸும் மவுஸும் என்னைக்குமே கொறையல கண்ணு



காத்து வாங்க இருக்கதைய்யா மெரினா பீச்சி

மணி ஏழடிச்சா காட்டிடுமே ஏ படக்காச்சி

முண்ணூறு வருஸமான செண்ட்ஜார்ஜு கோட்ட

இன்னிக்கும் இஸ்ட்ராங்கா நிக்கிதய்யா அடிதடியோட



சிலுசிலுன்னு சிங்காரமா இருக்குற பொண்ணு

ஒன்னோட ரவுஸும் மவுஸும் என்னைக்குமே கொறையல கண்ணு



சாம்பார் இட்டிலி துண்ணனுமா சரவணபவன் இருக்கு

சால்னாவும் பரோட்டாவும் ரவுண்டு கட்ட முனியாண்டி விலாஸு

சைனீஸு நூடுல்ஸுக்கு இருக்குபாரு அஞ்சாறு நூடுல்ஸு ஹவுஸு

அஞ்சப்பரும் பொன்னுசாமியும் அங்கங்கே இருந்தும்

ஐய்யா கையேந்திபவன் நாஷ்தா டேஷ்ட்டு கொறையல இன்னும்



சிலுசிலுன்னு சிங்காரமா இருக்குற பொண்ணு

ஒன்னோட ரவுஸும் மவுஸும் என்னைக்குமே கொறையல கண்ணு



மூண்ணூத்தி அறுவத்தெட்டு வர்ஸமென்னா

உனுக்கு எண்ணூறு வர்ஸமானாலும் ஜொலிப்பு காட்டுவா

சிலுசிலுன்னு சிங்காரமா இருக்குற பொண்ணு

ஒன்னோட ரவுஸும் மவுஸும் என்னைக்குமே கொறையல கண்ணு

- கொஸப்பேட்ட குப்ஸாமி

Approaching Light Speed

Image Credit & Copyright: Antony Searle & Craig Savage (ANU)

Explanation: What would it look like to travel near the speed of light? Strange visual effects would appear as documented in the above relativistically-accurate animation. First of all, relativistic aberration would cause objects to appear to bunch up in front you. Next, the Doppler shift would cause the colours of forward objects to shift toward the blue, while things behind you would shift toward the red. Similarly, the world in front of you would seem to move unusually fast, while the world behind you would appear to slow down. Objects to the sides will appear rotated, possibly enabling surfaces normally hidden from you to become visible. Of course, since constant motion is relative, the same effects would occur were you to remain stationary and the entire world advanced toward you.

கூடங்குளத்தில் அடுத்த மாதம் மின் உற்பத்தியை துவக்க ஏற்பாடு

கூடங்குளத்தில் அடுத்த மாதம் மின் உற்பத்தியை துவக்க ஏற்பாடு: அணுசக்தி கமிஷன் தலைவர்

""கூடங்குளம் அணுமின் நிலையத்தில், அடுத்த மாதம், மின் உற்பத்தியை துவங்குவதற்கான எல்லா ஏற்பாடுகளும் செய்யப்பட்டு வருகின்றன. அணுமின் நிலையத்தில் எடுக்கப்பட்டுள்ள விரிவான பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகள் குறித்து, போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு வரும் மக்களிடையே பிரசாரத்தை மேற்கொள்வதற்காக, ஒரு நடுநிலையான வல்லுனர் குழு, தமிழகத்துக்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டுள்ளது,'' என, அணுசக்தி கமிஷனின் தலைவர் ஸ்ரீகுமார் பானர்ஜி தெரிவித்துள்ளார்.

நிருபர்களிடம் அவர் கூறியதாவது:கூடங்குளம் அணுமின் நிலையத்தில், கடந்த செப்டம்பரிலேயே மின் உற்பத்தியை துவக்கி இருக்க வேண்டும். ஆனால், அங்கு நடக்கும் போராட்டங்களால், உற்பத்தியை துவக்குவதில் சுணக்கம் ஏற்பட்டுள்ளது.போராட்டக்காரர்களின் கோரிக்கையான, "கூடங்குளம் அணுமின் நிலையத்தை மூட வேண்டும்' என்பதை, மத்திய அரசால் ஏற்க இயலாது. அணுமின் நிலைய பணிகள் துவக்கப்பட்டுவிட்டதால், அதை நடுவில் கைவிட முடியாது. இதை கைவிட்டால், வேறு சில பிரச்னைகளை சந்திக்க நேரிடும்.எரிபொருள் கம்பிகளை, அணு உலையில் ஏற்றுவதற்கு மத்திய அரசின் அனுமதியை கோரியுள்ளோம்; அனுமதி கிடைத்தவுடன், மேலும் சில பணிகளை துவக்கி, அடுத்த மாதத்தில் மின் உற்பத்தி செய்ய திட்டமிட்டுள்ளோம்

.

பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகள் குறித்து பிரசாரம் செய்ய, ஒரு நடுநிலையான வல்லுனர் குழு, தமிழகத்துக்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டுள்ளது. இக்குழுவில், அணுசக்தி கமிஷனின் விஞ்ஞானிகள் இடம்பெற மாட்டார்கள்.பூகம்பம், சுற்றுச்சூழல், மீன்வளத்துறை, அணு உலைகள் தொடர்பான நிபுணர்கள் இடம் பெற்றுள்ளனர். தமிழக அரசும் , தன் நிபுணர்களையும், போராட்டக் குழு உறுப்பினர்களையும் இந்த வல்லுனர் குழுவில் சேர்த்து கொள்ளலாம்.மாநில அரசு ஒப்புதல் கொடுத்த பின், இந்த வல்லுனர் குழு, கூடங்குளம் அருகில் உள்ள மக்களை சந்திக்க திட்டமிட்டுள்ளது. குறிப்பாக, இடிந்தக்கரை கிராமத்தில், இக்குழு தனிக் கவனம் செலுத்தும்.இப்போராட்டத்தை சில கிறிஸ்துவ அமைப்புகள் வழி நடத்திச் செல்கின்றன. அவர்களிடமும் வல்லுனர் குழு பிரசாரம் செய்ய உள்ளது.இவ்வாறு பானர்ஜி கூறினார்.

International Observe the Moon Night! 2011

Today is The International Observe the Moon Night. It is an International event started by AWB-NASA-ESA to spread oneness.

I am the official organiser of the Event here in Chennai.

nternational Observe the Moon Night got its start after two earlier NASA celebrations that aimed to spark interest and enthusiasm about Earth's nearest neighbor in the sky.

சலிக்கவே சலிக்காத மனிதர் என்றல் அது இளையராஜா !!!

நன்றி: http://ragadhevan.blogspot.com/2009_10_01_archive.html
ஓவியம் நன்றி: திரு. பரணி! http://thamizhparavai.blogspot.com

இசைஞானி பற்றி சில சுவையான குறிப்புகள்:-

தேனி மாவட்டம் பண்ணபுரத்தில் பிறந்த இசைஞானியின் இயற்பெயர் ஞானதேசிகன் என்கிற ராசையா. ஜூன் 2, 1943-ல் பிறந்தார். தனது மிக இளம் வயதிலேயே ஆர்மோனியத்தை வாழ்க்கைத் துணையாக ஏற்றவர், இன்றுவரை இசையை ஒரு தவமாகக் கருதி, அந்த இசை உலகிலேயே வாழ்கிறார், தன்னைப் பற்றிய எந்த விமர்சனம் குறித்தும் கவலைப்படாமல்! ராஜாவின் முதல் படம் அன்னக்கிளி வெளியாகி 33 வருடங்களாகிறது. இந்த 33 ஆண்டுகளில் கிட்டத்தட்ட 1000 படங்களை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறார். இந்தியாவின் அனைத்து முக்கிய மொழிப் படங்களிலும் ராஜாவின் ஆர்மோனியத்துக்கு முக்கியப் பங்குண்டு. மலேஷியா வாசுதேவன் என்ற அற்புதமான பாடகர் தொடங்கி எத்தனையோ கலைஞர்களை, பாடலாசிரியர்களை உருவாக்கியவர் இளையராஜா. எல்லோரும் இசையை வாசித்துதான் காட்டுவார்கள். ஆனால் ராஜா மட்டும்தான் இசையை 'பக்கா' நோட்ஸாக இசைக் கலைஞர்களுக்கு எழுதியே கொடுப்பவர். அவர் நோட்ஸ் எழுதும் வேகம் பார்த்து சர்வதேச இசை விற்பன்னர்களே மிரண்டு போனது வரலாறு. ஒரு முறை இத்தாலியில் இளையராஜா நிகழ்த்திய இசை நிகழ்ச்சியில் அவர் வாசித்த 'ஒன் நோட்' இசைத் துணுக்கில் அடங்கியிருந்த நுட்பத்தைப் பார்த்து, பிரபல இசை விமர்சகர் டங்கன் கிளண்டே, "இந்த மனிதர் என்னமோ ஜாலம் செய்கிறார். அது என்னவென்றுதான் புரிந்து கொள்ளவே முடியவில்லை. என்னைப் போன்ற விமர்சகர்களின் கண்களுக்கும் அறிவுக்கும் எட்டாததாக உள்ளது அந்த இசையின் நுட்பம்" என்று எழுதினார். இந்தியாவின் இசை விமர்சகரான சுப்புடு, "இளையராஜா வேலி தாண்டாத வெள்ளாடு மாதிரி... அவரால் இந்த இசை மரபு வேலியை ரொம்ப சேப்டியா, சுலபமா தாண்ட முடியும். பல சாகஸங்கள் செய்ய முடியும். ஆனா, இசை மரபுகளை மதிக்கிறதோட, அந்த மரபுக்குள்தான் அதிசயங்கள் நிகழ்த்தணும் என்ற வைராக்கியத்தோடு வாழும் உன்னத கலைஞர் அவர்.

சிந்து பைரவியில் 'மரிமரி நின்னே...'வை அவர் கொடுத்த அழகு, நம்ம இசை மரபு எந்த அளவு சோதனை முயற்சிகளுக்கு இடம் கொடுக்கிறது என்பதற்கான அடையாளம்" என்றார். சில ஆண்டுகளுக்கு முன் திருவாசகம் ஆரட்டோரியோ ஒலித் தட்டை பிரதமர் டாக்டர் மன்மோகன் சிங்கிடம் கொடுக்க இளையராஜாவை அழைத்துச் சென்றார் வைகோ. அப்போது, 'சார்... இவர்தான் எங்களின் கலாச்சாரக் குரலாக உலகெங்கும் ஒலிப்பவர்!' என்று இளையராஜாவை அறிமுகப்படுத்தினார் வைகோ. அதற்கு பிரதமர் சொன்ன பதில்: "I Know...Mr. Vaiko". எந்த விருதையும் 'வாங்காத' அல்லது விருதுக்கு வணங்காத உயர்ந்த கர்வத்துக்கு சொந்தக்காரர் இசைஞானி. தனது இசையை சர்வதேச அரங்கில் லாபி பண்ண வேண்டும் என்ற 'திறமையை' வளர்த்துக் கொள்ள இன்றுவரை முயற்சித்தவரில்லை அவர். இருந்தும் மூன்று தேசிய விருதுகளை அவர் பெற்றுள்ளார் (சாகர சங்கமம், சிந்து பைரவி மற்றும் ருத்ர வீணை). ஆனால் ஆறு முறை அவருக்கு கிடைக்க வேண்டிய விருதுகள் இறுதி நேர 'ஜூரி ஆட்டத்தில்' கிடைக்காமல் போயிருக்கின்றன (மூன்றாம் பிறை, காதல் ஓவியம், நாயகன், தேவர் மகன், காலாபாணி மற்றும் ஹே ராம்). இந்திப் படவுலகில் கடந்த 20 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் இளையராஜாவின் இசையை அப்பட்டமாகக் காப்பியடித்தே பிழைப்பை ஓட்டுகின்றனர் பல இசையமைப்பாளர்கள். பிரபல இசையமைப்பாளர் அனு மாலிக் தனது 'போல் ராதா போல்' (ஓ ப்யா ப்யா...) படங்களில் ராஜாவின் மிகப் புகழ்பெற்ற பாடல்களை அப்படியே உல்டா செய்து பெயர் வாங்கினார். அனாரி (சின்னத்தம்பி), விராசட் (தேவர் மகன்) படங்களில் அப்படியே ராஜாவின் பாடல்களைப் பயன்படுத்திக் கொண்டனர் பாலிவுட்டில். இந்த லிஸ்ட் ரொ...ம்ம்ம்பப் பெரியது! இதுபற்றி ஒரு முறை ராஜாவிடம் கேட்டபோது, 'விடுங்கய்யா... இதுக்காக நான் சண்டை போட ஆரம்பிச்சா, இசை அமைக்க நேரம் இருக்காது. உருவாக்கிக் கொடுக்கறது என் சுபாவம்... திருடுவது அவர்கள் சுபாவம். எதில் யாருக்கு இன்பமோ அதைத் தொடர்கிறார்கள்!," என்றார் அமைதியாக. இன்றைக்கு புதிய படங்களில் இளையராஜாவின் பிரபலமான பின்னணி இசையைப் பயன்படுத்துவதே ட்ரெண்டாகி விட்டது. சுப்பிரமணியபுரம், பசங்க, சர்வம் என பல படங்களில் 'இசை - இளையராஜா' என்று போடும் அளவுக்கு ராஜாவின் முந்தைய இசைக் கோர்வைகளைப் பயன்படுத்துவதைக் காணலாம். ராஜா என்ற கலைஞனின் இசை காலத்தை வென்றது என்பதை உணர்த்தும் செயலாகவே இதை பலரும் பார்க்கிறார்கள். சர்வதேச அளவில் சிம்பனி மற்றும் ஆரட்டோரியோ ஆகிய இசைக் கோர்வைகளில் நிபுணத்துவம் பெற்ற ஒரே இந்திய இசைமேதை இளையராஜாதான் என்பது பிரிட்டன் இசை நடத்துடன் ஜான் ஸ்காட்டின் கருத்து. ராஜா இசையமைத்த சிம்பனி இசை வெளிவராததில் பல்வேறு சந்தேகங்கள் நிலவுவது உண்மையே.

ஆனால் அதற்கான உண்மையான காரணத்தை ராஜா சொன்னால் தவிர வேறு யாருக்கும் தெரியப் போவதில்லை. இதுபற்றி ஒருமுறை அவரிடம் கேட்ட போது, 'என்றைக்கு அந்த இசை வெளிவர வேண்டும் என்று விதி இருக்கிறதோ அன்றைக்கு வந்துவிட்டுப் போகட்டும்' என்றார். அந்த சிம்பனி இசை வெளியீட்டு உரிமை ஏவிஎம் நிறுவனத்திடம் உள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது. சமீபத்தில் வெளியான திருவாசம் இசைக் கோர்வை, ராஜாவின் ஆரட்டோரியோ வடிவம். "ஒருவன் ஒழுக்க சீலனாக, நல்ல எண்ணம் கொண்ட மனிதனாக மாற ராஜாவின் இந்த திருவாசகம் இசைத் தொகுப்பை தினமும் காலையில் கேட்டால் போதும்" என உளமாரச் சொன்னவர் இசைமேதை டாக்டர் பாலமுரளி கிருஷ்ணா. ராஜா இசை வித்தகர் மட்டுமல்ல... அற்புதமான கவிஞர். காவியக் கவிஞர் வாலிக்கே வெண்பா கற்றுக் கொடுத்தவர். அதனால் ராஜாவை தனது 'குரு' என்றும் கூறி மகிழ்ந்தவர் வாலி. இசை அன்பர்கள் பலருக்கும் அவரது 'ஹவ் டு நேம் இட்', 'நத்திங் பட் விண்ட்' பேன்ற வெகு சில ஆல்பங்கள்தான் தெரியும். ஆனால் உண்மையில் 30க்கும் ,சினிமா இசை தவிர்த்த ஆல்பங்களை உருவாக்கியுள்ளார் இளையராஜா. அவற்றையெல்லாம் முழுசாகத் தொகுத்து வெளியிடும் முயற்சியும் நடக்கிறது. 'இசைக்கு இன்னொரு பெயர் இளையராஜா என்பதில் எந்த மிகைப்படுத்தலும் இல்லை!' என்பது ஆஸ்கர் விருதுபெற்ற பிரபல கவிஞர் குல்சாரின் கருத்து. இசைஞானியை சந்திக்க விரும்புபவர்கள் முன் அனுமதி பெற்று கீழ்கண்ட விலாசத்தில் சந்திக்கலாம். இளையராஜா 38,முருகேசன் தெரு தியாகராய நகர். ராகவையா ரோடு அருகில் சென்னை-17 போன்:-+91-44- 2828 3209

நான் அன்றி யார் வருவார் Naan Andri Yaar Varuvaar

நான் அன்றி யார் வருவார் | Naan Andri Yaar Varuvaar — Between Absence and Arrival

🎬 Film: Maalaiyitta Mangai (1958)
🎵 Music: Viswanathan–Ramamoorthy
🖋️ Lyrics: Kannadasan
🎙️ Singers: T. R. Mahalingam, A. P. Komalam
🎼 Rāgams: Ābhōgi & Vālaji

🎧 Listen:

I. Prelude — The Question and the Frame

“நான் அன்றி யார் வருவார், அன்பே நான் அன்றி யார் வருவார்”
“Who will come except me, my dear; who will come except me?”
Kannadasan frames the song as a repeated, intimate question: not merely a call for companionship, but an ontological probe. The refrain acts like a bell — calling both to a beloved and to the self that seeks.

II. The Exact Lyrics (Tamil → Transliteration → English)

• நான் அன்றி யார் வருவார் அன்பே நான் அன்றி யார் வருவார்
  Naan indri yaar varuvaar, anbē, naan indri yaar varuvaar
  Who will come except me, my dear? Who will come except me?
• இளநங்கை உன்னை வேறு யார் தொடுவார்
  Ilanangai unnai veru yaar thoduvaar
  Young woman, who else will touch you?
• நான் அன்றி யார் வருவார் அன்பே நான் அன்றி யார் வருவார்
  (repeated chorus)
• ஏன் இல்லை இன்றொருவன் அருகில் வந்தான்
  Yen illai indroruvan arugil vandhaan
  Why is it — today someone came close?
• முத்தம் எனக்கே என்றான் கொண்டான் தந்தான்
  Muththam enakke endraan, kondaan, thanthaan
  He said “a kiss is for me,” he took it and gave it.
• பேசாமல் பேசுகின்றான்
  Pesamal pesugiraan
  He speaks without speaking.
• வண்ணம் பாடாமல் பாடுகின்றான்
  Vannam paadamal paadugiraan
  He sings without singing a song.
• வண்ணப் பாவை உந்தன் இதழ் கோவை தன்னில் இந்த காயம் என்ன வந்த மாயம் என்ன
  Vannap paavai unthan idhazh kovai thannil, intha kaayam enna, vantha maayam enna
  Oh colourful maiden, on your lips like a garland — what is this wound? What is this magic?

II-A. The Rāgam Ābhōgi — The Grammar of Yearning

To understand the tender grammar of Naan Indri Yaar Varuvaar, one must first pause at the architecture of its melodic soul — Ābhōgi.

A derivative (janya) of the 22nd Mēḷakarta, Kharaharapriya, Ābhōgi is an audava–audava rāgam — meaning it draws upon five notes each in ascent and descent, omitting pañchamam and niṣādam. Its symmetric structure reads:

Ārohaṇam: S R₂ G₂ M₁ D₂ Ṡ
Avarohaṇam: Ṡ D₂ M₁ G₂ R₂ S

Within this pentatonic brevity lies poetic restraint. The jīva swara — the living tone — is G₂ (sādhāraṇa gāndhāram), tender and tremulous; while D₂ (chatusruti dhaivatam) gives it a subtle afterglow. Ābhōgi’s lineage is unmistakably Carnatic, yet it has wandered gracefully into Hindustani music, where it aligns with the Kafi thaat and occasionally manifests as Abhogi Kanada.

The rāgam’s very design suggests incompleteness — a deliberate incompletion that feels emotionally whole. The absence of pañchamam and niṣādam lends Ābhōgi its distinctive inward ache: an introspection suspended between supplication and serenity.

In the alchemy of Viswanathan–Ramamoorthy, this rāgam becomes a voice of hesitation and humility — the sound of a heart waiting for recognition. When the melody later tilts towards Vālaji, it isn’t a sharp departure but a Graha bhedam — a shift of tonic that subtly reorients the same notes into a new radiance. Thus, yearning (Ābhōgi) melts into revelation (Vālaji).

It is perhaps this metamorphosis — one raga becoming another without losing itself — that mirrors the lyric’s own philosophical movement: from “Who will come without me?” to “Who am I, without you?”

(For reference: Ābhōgi – Wikipedia, Vālaji – Wikipedia, Graha bhedam on Ābhōgi)

III. Rāga & Texture — Ābhōgi’s Yearning and Vālaji’s Luminescence

The song’s emotional architecture rests on a deft pairing of Ābhōgi (melancholy, introspective) and Vālaji (open, luminous). Viswanathan–Ramamoorthy employ minimal orchestration — flutes, muted strings, and rhythmic patience — so that silence itself becomes part of the melody.

IV. Lyricism & Imagery — Kannadasan’s Quiet Metaphysics

Kannadasan transforms everyday intimacy into quiet philosophy. Each paradox — “பேசாமல் பேசுகின்றான் / வண்ணம் பாடாமல் பாடுகின்றான்” — suggests a presence beyond articulation. The final image of the wounded lips is both sensuous and spiritual — the beloved as mirror of the soul’s own ache.

V. Performers — Mahalingam & Komalam as Dialogic Agents

T. R. Mahalingam lends devotional gravitas; A. P. Komalam replies with softness. Their interplay is not romantic banter but the dialogue of self and reflection. Each phrase seems to answer the other’s silence.

VI. Closing Reading — Wound, Wonder, and the Responsibility of Presence

“Who will come except me?” is not boast but vow. It is the lover’s promise, the devotee’s responsibility, the artist’s duty. The closing question — “இந்த காயம் என்ன? வந்த மாயம் என்ன?” — leaves us hovering between pain and enchantment. It is the human condition, sung into eternity.

#NaanIndriYaarVaruvaar #MaalaiyittaMangai #Kannadasan #ViswanathanRamamoorthy #TRMahalingam #TamilClassic #RagamAbhogi #RagamValaji #1950sTamilCinema #RetroMelody #TamilFilmMusic #DhinakarWrites #SongAnalysis #CinePhilosophy #TamilBlog