கூடங்குளத்தில் அடுத்த மாதம் மின் உற்பத்தியை துவக்க ஏற்பாடு: அணுசக்தி கமிஷன் தலைவர்
""கூடங்குளம் அணுமின் நிலையத்தில், அடுத்த மாதம், மின் உற்பத்தியை துவங்குவதற்கான எல்லா ஏற்பாடுகளும் செய்யப்பட்டு வருகின்றன. அணுமின் நிலையத்தில் எடுக்கப்பட்டுள்ள விரிவான பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகள் குறித்து, போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு வரும் மக்களிடையே பிரசாரத்தை மேற்கொள்வதற்காக, ஒரு நடுநிலையான வல்லுனர் குழு, தமிழகத்துக்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டுள்ளது,'' என, அணுசக்தி கமிஷனின் தலைவர் ஸ்ரீகுமார் பானர்ஜி தெரிவித்துள்ளார்.
நிருபர்களிடம் அவர் கூறியதாவது:கூடங்குளம் அணுமின் நிலையத்தில், கடந்த செப்டம்பரிலேயே மின் உற்பத்தியை துவக்கி இருக்க வேண்டும். ஆனால், அங்கு நடக்கும் போராட்டங்களால், உற்பத்தியை துவக்குவதில் சுணக்கம் ஏற்பட்டுள்ளது.போராட்டக்காரர்களின் கோரிக்கையான, "கூடங்குளம் அணுமின் நிலையத்தை மூட வேண்டும்' என்பதை, மத்திய அரசால் ஏற்க இயலாது. அணுமின் நிலைய பணிகள் துவக்கப்பட்டுவிட்டதால், அதை நடுவில் கைவிட முடியாது. இதை கைவிட்டால், வேறு சில பிரச்னைகளை சந்திக்க நேரிடும்.எரிபொருள் கம்பிகளை, அணு உலையில் ஏற்றுவதற்கு மத்திய அரசின் அனுமதியை கோரியுள்ளோம்; அனுமதி கிடைத்தவுடன், மேலும் சில பணிகளை துவக்கி, அடுத்த மாதத்தில் மின் உற்பத்தி செய்ய திட்டமிட்டுள்ளோம்
.
பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகள் குறித்து பிரசாரம் செய்ய, ஒரு நடுநிலையான வல்லுனர் குழு, தமிழகத்துக்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டுள்ளது. இக்குழுவில், அணுசக்தி கமிஷனின் விஞ்ஞானிகள் இடம்பெற மாட்டார்கள்.பூகம்பம், சுற்றுச்சூழல், மீன்வளத்துறை, அணு உலைகள் தொடர்பான நிபுணர்கள் இடம் பெற்றுள்ளனர். தமிழக அரசும் , தன் நிபுணர்களையும், போராட்டக் குழு உறுப்பினர்களையும் இந்த வல்லுனர் குழுவில் சேர்த்து கொள்ளலாம்.மாநில அரசு ஒப்புதல் கொடுத்த பின், இந்த வல்லுனர் குழு, கூடங்குளம் அருகில் உள்ள மக்களை சந்திக்க திட்டமிட்டுள்ளது. குறிப்பாக, இடிந்தக்கரை கிராமத்தில், இக்குழு தனிக் கவனம் செலுத்தும்.இப்போராட்டத்தை சில கிறிஸ்துவ அமைப்புகள் வழி நடத்திச் செல்கின்றன. அவர்களிடமும் வல்லுனர் குழு பிரசாரம் செய்ய உள்ளது.இவ்வாறு பானர்ஜி கூறினார்.
Today is The International Observe the Moon Night. It is an International event started by AWB-NASA-ESA to spread oneness.
I am the official organiser of the Event here in Chennai.
nternational Observe the Moon Night got its start after two earlier NASA celebrations that aimed to spark interest and enthusiasm about Earth's nearest neighbor in the sky.
நன்றி: http://ragadhevan.blogspot.com/2009_10_01_archive.html
ஓவியம் நன்றி: திரு. பரணி! http://thamizhparavai.blogspot.com
இசைஞானி பற்றி சில சுவையான குறிப்புகள்:-
தேனி மாவட்டம் பண்ணபுரத்தில் பிறந்த இசைஞானியின் இயற்பெயர் ஞானதேசிகன் என்கிற ராசையா. ஜூன் 2, 1943-ல் பிறந்தார். தனது மிக இளம் வயதிலேயே ஆர்மோனியத்தை வாழ்க்கைத் துணையாக ஏற்றவர், இன்றுவரை இசையை ஒரு தவமாகக் கருதி, அந்த இசை உலகிலேயே வாழ்கிறார், தன்னைப் பற்றிய எந்த விமர்சனம் குறித்தும் கவலைப்படாமல்! ராஜாவின் முதல் படம் அன்னக்கிளி வெளியாகி 33 வருடங்களாகிறது. இந்த 33 ஆண்டுகளில் கிட்டத்தட்ட 1000 படங்களை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறார். இந்தியாவின் அனைத்து முக்கிய மொழிப் படங்களிலும் ராஜாவின் ஆர்மோனியத்துக்கு முக்கியப் பங்குண்டு. மலேஷியா வாசுதேவன் என்ற அற்புதமான பாடகர் தொடங்கி எத்தனையோ கலைஞர்களை, பாடலாசிரியர்களை உருவாக்கியவர் இளையராஜா. எல்லோரும் இசையை வாசித்துதான் காட்டுவார்கள். ஆனால் ராஜா மட்டும்தான் இசையை 'பக்கா' நோட்ஸாக இசைக் கலைஞர்களுக்கு எழுதியே கொடுப்பவர். அவர் நோட்ஸ் எழுதும் வேகம் பார்த்து சர்வதேச இசை விற்பன்னர்களே மிரண்டு போனது வரலாறு. ஒரு முறை இத்தாலியில் இளையராஜா நிகழ்த்திய இசை நிகழ்ச்சியில் அவர் வாசித்த 'ஒன் நோட்' இசைத் துணுக்கில் அடங்கியிருந்த நுட்பத்தைப் பார்த்து, பிரபல இசை விமர்சகர் டங்கன் கிளண்டே, "இந்த மனிதர் என்னமோ ஜாலம் செய்கிறார். அது என்னவென்றுதான் புரிந்து கொள்ளவே முடியவில்லை. என்னைப் போன்ற விமர்சகர்களின் கண்களுக்கும் அறிவுக்கும் எட்டாததாக உள்ளது அந்த இசையின் நுட்பம்" என்று எழுதினார். இந்தியாவின் இசை விமர்சகரான சுப்புடு, "இளையராஜா வேலி தாண்டாத வெள்ளாடு மாதிரி... அவரால் இந்த இசை மரபு வேலியை ரொம்ப சேப்டியா, சுலபமா தாண்ட முடியும். பல சாகஸங்கள் செய்ய முடியும். ஆனா, இசை மரபுகளை மதிக்கிறதோட, அந்த மரபுக்குள்தான் அதிசயங்கள் நிகழ்த்தணும் என்ற வைராக்கியத்தோடு வாழும் உன்னத கலைஞர் அவர்.
சிந்து பைரவியில் 'மரிமரி நின்னே...'வை அவர் கொடுத்த அழகு, நம்ம இசை மரபு எந்த அளவு சோதனை முயற்சிகளுக்கு இடம் கொடுக்கிறது என்பதற்கான அடையாளம்" என்றார். சில ஆண்டுகளுக்கு முன் திருவாசகம் ஆரட்டோரியோ ஒலித் தட்டை பிரதமர் டாக்டர் மன்மோகன் சிங்கிடம் கொடுக்க இளையராஜாவை அழைத்துச் சென்றார் வைகோ. அப்போது, 'சார்... இவர்தான் எங்களின் கலாச்சாரக் குரலாக உலகெங்கும் ஒலிப்பவர்!' என்று இளையராஜாவை அறிமுகப்படுத்தினார் வைகோ. அதற்கு பிரதமர் சொன்ன பதில்: "I Know...Mr. Vaiko". எந்த விருதையும் 'வாங்காத' அல்லது விருதுக்கு வணங்காத உயர்ந்த கர்வத்துக்கு சொந்தக்காரர் இசைஞானி. தனது இசையை சர்வதேச அரங்கில் லாபி பண்ண வேண்டும் என்ற 'திறமையை' வளர்த்துக் கொள்ள இன்றுவரை முயற்சித்தவரில்லை அவர். இருந்தும் மூன்று தேசிய விருதுகளை அவர் பெற்றுள்ளார் (சாகர சங்கமம், சிந்து பைரவி மற்றும் ருத்ர வீணை). ஆனால் ஆறு முறை அவருக்கு கிடைக்க வேண்டிய விருதுகள் இறுதி நேர 'ஜூரி ஆட்டத்தில்' கிடைக்காமல் போயிருக்கின்றன (மூன்றாம் பிறை, காதல் ஓவியம், நாயகன், தேவர் மகன், காலாபாணி மற்றும் ஹே ராம்). இந்திப் படவுலகில் கடந்த 20 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் இளையராஜாவின் இசையை அப்பட்டமாகக் காப்பியடித்தே பிழைப்பை ஓட்டுகின்றனர் பல இசையமைப்பாளர்கள். பிரபல இசையமைப்பாளர் அனு மாலிக் தனது 'போல் ராதா போல்' (ஓ ப்யா ப்யா...) படங்களில் ராஜாவின் மிகப் புகழ்பெற்ற பாடல்களை அப்படியே உல்டா செய்து பெயர் வாங்கினார். அனாரி (சின்னத்தம்பி), விராசட் (தேவர் மகன்) படங்களில் அப்படியே ராஜாவின் பாடல்களைப் பயன்படுத்திக் கொண்டனர் பாலிவுட்டில். இந்த லிஸ்ட் ரொ...ம்ம்ம்பப் பெரியது! இதுபற்றி ஒரு முறை ராஜாவிடம் கேட்டபோது, 'விடுங்கய்யா... இதுக்காக நான் சண்டை போட ஆரம்பிச்சா, இசை அமைக்க நேரம் இருக்காது. உருவாக்கிக் கொடுக்கறது என் சுபாவம்... திருடுவது அவர்கள் சுபாவம். எதில் யாருக்கு இன்பமோ அதைத் தொடர்கிறார்கள்!," என்றார் அமைதியாக. இன்றைக்கு புதிய படங்களில் இளையராஜாவின் பிரபலமான பின்னணி இசையைப் பயன்படுத்துவதே ட்ரெண்டாகி விட்டது. சுப்பிரமணியபுரம், பசங்க, சர்வம் என பல படங்களில் 'இசை - இளையராஜா' என்று போடும் அளவுக்கு ராஜாவின் முந்தைய இசைக் கோர்வைகளைப் பயன்படுத்துவதைக் காணலாம். ராஜா என்ற கலைஞனின் இசை காலத்தை வென்றது என்பதை உணர்த்தும் செயலாகவே இதை பலரும் பார்க்கிறார்கள். சர்வதேச அளவில் சிம்பனி மற்றும் ஆரட்டோரியோ ஆகிய இசைக் கோர்வைகளில் நிபுணத்துவம் பெற்ற ஒரே இந்திய இசைமேதை இளையராஜாதான் என்பது பிரிட்டன் இசை நடத்துடன் ஜான் ஸ்காட்டின் கருத்து. ராஜா இசையமைத்த சிம்பனி இசை வெளிவராததில் பல்வேறு சந்தேகங்கள் நிலவுவது உண்மையே.
ஆனால் அதற்கான உண்மையான காரணத்தை ராஜா சொன்னால் தவிர வேறு யாருக்கும் தெரியப் போவதில்லை. இதுபற்றி ஒருமுறை அவரிடம் கேட்ட போது, 'என்றைக்கு அந்த இசை வெளிவர வேண்டும் என்று விதி இருக்கிறதோ அன்றைக்கு வந்துவிட்டுப் போகட்டும்' என்றார். அந்த சிம்பனி இசை வெளியீட்டு உரிமை ஏவிஎம் நிறுவனத்திடம் உள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது. சமீபத்தில் வெளியான திருவாசம் இசைக் கோர்வை, ராஜாவின் ஆரட்டோரியோ வடிவம். "ஒருவன் ஒழுக்க சீலனாக, நல்ல எண்ணம் கொண்ட மனிதனாக மாற ராஜாவின் இந்த திருவாசகம் இசைத் தொகுப்பை தினமும் காலையில் கேட்டால் போதும்" என உளமாரச் சொன்னவர் இசைமேதை டாக்டர் பாலமுரளி கிருஷ்ணா. ராஜா இசை வித்தகர் மட்டுமல்ல... அற்புதமான கவிஞர். காவியக் கவிஞர் வாலிக்கே வெண்பா கற்றுக் கொடுத்தவர். அதனால் ராஜாவை தனது 'குரு' என்றும் கூறி மகிழ்ந்தவர் வாலி. இசை அன்பர்கள் பலருக்கும் அவரது 'ஹவ் டு நேம் இட்', 'நத்திங் பட் விண்ட்' பேன்ற வெகு சில ஆல்பங்கள்தான் தெரியும். ஆனால் உண்மையில் 30க்கும் ,சினிமா இசை தவிர்த்த ஆல்பங்களை உருவாக்கியுள்ளார் இளையராஜா. அவற்றையெல்லாம் முழுசாகத் தொகுத்து வெளியிடும் முயற்சியும் நடக்கிறது. 'இசைக்கு இன்னொரு பெயர் இளையராஜா என்பதில் எந்த மிகைப்படுத்தலும் இல்லை!' என்பது ஆஸ்கர் விருதுபெற்ற பிரபல கவிஞர் குல்சாரின் கருத்து. இசைஞானியை சந்திக்க விரும்புபவர்கள் முன் அனுமதி பெற்று கீழ்கண்ட விலாசத்தில் சந்திக்கலாம். இளையராஜா 38,முருகேசன் தெரு தியாகராய நகர். ராகவையா ரோடு அருகில் சென்னை-17 போன்:-+91-44- 2828 3209
நான் அன்றி யார் வருவார் | Naan Andri Yaar Varuvaar — Between Absence and Arrival
🎬 Film: Maalaiyitta Mangai (1958) 🎵 Music: Viswanathan–Ramamoorthy 🖋️ Lyrics: Kannadasan 🎙️ Singers: T. R. Mahalingam, A. P. Komalam 🎼 Rāgams: Ābhōgi & Vālaji
🎧 Listen:
I. Prelude — The Question and the Frame
“நான் அன்றி யார் வருவார், அன்பே நான் அன்றி யார் வருவார்” “Who will come except me, my dear; who will come except me?”
Kannadasan frames the song as a repeated, intimate question: not merely a call for companionship, but an ontological probe. The refrain acts like a bell — calling both to a beloved and to the self that seeks.
II. The Exact Lyrics (Tamil → Transliteration → English)
நான் அன்றி யார் வருவார் அன்பே நான் அன்றி யார் வருவார் Naan indri yaar varuvaar, anbē, naan indri yaar varuvaar
Who will come except me, my dear? Who will come except me?
இளநங்கை உன்னை வேறு யார் தொடுவார் Ilanangai unnai veru yaar thoduvaar
Young woman, who else will touch you?
நான் அன்றி யார் வருவார் அன்பே நான் அன்றி யார் வருவார் (repeated chorus)
ஏன் இல்லை இன்றொருவன் அருகில் வந்தான் Yen illai indroruvan arugil vandhaan
Why is it — today someone came close?
முத்தம் எனக்கே என்றான் கொண்டான் தந்தான் Muththam enakke endraan, kondaan, thanthaan
He said “a kiss is for me,” he took it and gave it.
பேசாமல் பேசுகின்றான் Pesamal pesugiraan
He speaks without speaking.
வண்ணம் பாடாமல் பாடுகின்றான் Vannam paadamal paadugiraan
He sings without singing a song.
வண்ணப் பாவை உந்தன் இதழ் கோவை தன்னில் இந்த காயம் என்ன வந்த மாயம் என்ன Vannap paavai unthan idhazh kovai thannil, intha kaayam enna, vantha maayam enna
Oh colourful maiden, on your lips like a garland — what is this wound? What is this magic?
II-A. The Rāgam Ābhōgi — The Grammar of Yearning
To understand the tender grammar of Naan Indri Yaar Varuvaar, one must first pause at the architecture of its melodic soul — Ābhōgi.
A derivative (janya) of the 22nd Mēḷakarta, Kharaharapriya, Ābhōgi is an audava–audava rāgam — meaning it draws upon five notes each in ascent and descent, omitting pañchamam and niṣādam. Its symmetric structure reads:
Ārohaṇam: S R₂ G₂ M₁ D₂ Ṡ Avarohaṇam: Ṡ D₂ M₁ G₂ R₂ S
Within this pentatonic brevity lies poetic restraint. The jīva swara — the living tone — is G₂ (sādhāraṇa gāndhāram), tender and tremulous; while D₂ (chatusruti dhaivatam) gives it a subtle afterglow. Ābhōgi’s lineage is unmistakably Carnatic, yet it has wandered gracefully into Hindustani music, where it aligns with the Kafi thaat and occasionally manifests as Abhogi Kanada.
The rāgam’s very design suggests incompleteness — a deliberate incompletion that feels emotionally whole. The absence of pañchamam and niṣādam lends Ābhōgi its distinctive inward ache: an introspection suspended between supplication and serenity.
In the alchemy of Viswanathan–Ramamoorthy, this rāgam becomes a voice of hesitation and humility — the sound of a heart waiting for recognition. When the melody later tilts towards Vālaji, it isn’t a sharp departure but a Graha bhedam — a shift of tonic that subtly reorients the same notes into a new radiance. Thus, yearning (Ābhōgi) melts into revelation (Vālaji).
It is perhaps this metamorphosis — one raga becoming another without losing itself — that mirrors the lyric’s own philosophical movement: from “Who will come without me?” to “Who am I, without you?”
III. Rāga & Texture — Ābhōgi’s Yearning and Vālaji’s Luminescence
The song’s emotional architecture rests on a deft pairing of Ābhōgi (melancholy, introspective) and Vālaji (open, luminous). Viswanathan–Ramamoorthy employ minimal orchestration — flutes, muted strings, and rhythmic patience — so that silence itself becomes part of the melody.
IV. Lyricism & Imagery — Kannadasan’s Quiet Metaphysics
Kannadasan transforms everyday intimacy into quiet philosophy. Each paradox — “பேசாமல் பேசுகின்றான் / வண்ணம் பாடாமல் பாடுகின்றான்” — suggests a presence beyond articulation. The final image of the wounded lips is both sensuous and spiritual — the beloved as mirror of the soul’s own ache.
V. Performers — Mahalingam & Komalam as Dialogic Agents
T. R. Mahalingam lends devotional gravitas; A. P. Komalam replies with softness. Their interplay is not romantic banter but the dialogue of self and reflection. Each phrase seems to answer the other’s silence.
VI. Closing Reading — Wound, Wonder, and the Responsibility of Presence
“Who will come except me?” is not boast but vow. It is the lover’s promise, the devotee’s responsibility, the artist’s duty. The closing question — “இந்த காயம் என்ன? வந்த மாயம் என்ன?” — leaves us hovering between pain and enchantment. It is the human condition, sung into eternity.
sunspot 1302 has already produced two X-flares (X1.4 on Sept. 22nd and X1.9 on Sept. 24th 2011).
Our Sun has unleashed a massive sun's spot 1302 which is so large, clearly visible to naked eye during sun rise and sun's set.
An Important Note: Sun is safe to be seen with naked eye only for few seconds after sun rise and before sun set. Don't try to watch sun with any other way directly or indirectly except using proper filtering and that too for few seconds at a time even with filters you are risk of loosing your eyes permanently.
some details of the sun's image:
The image was taken using a Semi DSLR camera on Tripod on 25/09/2011 at 5.55 am in Kairambedu Village, some 60 Kms south of Madras, South India.
The sheer size of the sun spot region suggests the odds might be even higher than that. Sunspot 1302 has already produced two X-flares (X1.4 on Sept. 22nd and X1.9 on Sept. 24th 2011). Each of the dark cores in this snapshot is larger than Earth, and the entire active region stretches more than 100,000 km from end to end. The sunspot’s magnetic field is crackling with sub-X-class flares that could grow into a larger eruption as the sunspot continues to turn toward Earth. A sun's spot of this size can hold several thousands earths and few Jupiters.When the X class flare hits earth there is a fair chance of Aurora hitting upto latitude of California and disruption of power, communication services. Passengers in aeroplane are also at risk of exposing to solar radiation.
The Image has been placed on APOD discussion forum: http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=22862#p142677
The year was 1943 when World War II was at its peak. The place, Kanpur, then one of the premier industrial cities of India. I was living in a college dorm and visiting an elderly relative who was posted in the city as one of the engineers building the well-known Hallet Hospital, named after the British Governor of the province, who had earned notoriety for ruthlessly crushing Gandhiji's ‘Quit India' movement in 1942.
The hospital project had been given to a construction company floated by a former chief engineer, who had been awarded the title of “Raja” by His Majesty for his distinguished services to the Empire. My relative was living with his family in houses built in advance for doctors. We were all taken by surprise when Raja Saheb walked into the engineer's house and made this proposition to him: “I know normally a contractor pays five per cent as commission to the engineer supervising his work but this is a big project and it is difficult to calculate each engineer's share. You being the seniormost among them, I shall bring you on the first of every month a packet containing an amount equal to twice the salary of each member of the engineering staff here and you can distribute it among them.” After consultations with his colleagues, the engineer conveyed their acceptance of his proposal.
The fact is that in 1943 a government officer accepting money for favours rendered in his official capacity was as legal as the unwritten British Constitution, regardless of the stringent punishment provided against it in the written law.
When marrying off a daughter to a government employee the parents always enquired openly about the “outside income” of the prospective bridegroom. Historians specialising in British rule in India are aware of how East India Company agents worked their way into the hearts and minds of Moghul kings and other sovereign potentates throughout the country by liberally bribing the courtiers.
When Her Majesty's government took over the reins of the government from the Company, it applied the same principle to its own Indian staff through whom it ruled this huge (then undivided) nation from Peshawar to Dhaka to Kanyakumari. “Keep the officers and men happy to win their loyalty” was their motto. What is called bribe today was then called a “fee” or “commission”, and was given openly across the table and not, as now, under it.
This policy proved a boon to the British Government during critical times like the Sepoy Mutiny of 1857 and again during World War II. In the 1840s, my great-grandfather was a supervisor under a British engineer during the construction of the historic dam on the Ganga above Haridwar. Every few months he would trudge about 30 miles through dense jungles carrying on his head a large wicker basket packed with one-rupee notes and concealed in grazing grass to escape being waylaid by robbers.
Those days two rupees was the monthly salary of a labourer was two rupees. What my ancestor carried was presumably money earned by making fictitious muster rolls. Despite this, he was a favourite of the British engineer. My ancestor gave ample proof of his loyalty to the Englishman by concealing him in a secret place during the Mutiny and thus saving his life.
As a reward for this service, he was awarded an estate in the form of zamindari rights over scores of villages. The family never looked back. This is just one example to show that the British rulers could not have succeeded in crushing the Mutiny without the active support of their loyal Indian employees.
The strategy was applied manifold during World War II when all that the Viceroy had to do was to print currency notes in unlimited numbers and leave it to the Indians to spend them on the “War Effort.” Prices shot up by eight to 10 times during the six-year war as contractors, goods suppliers, transporters, bureaucrats, engineers, freshly created industrialists, aristocrats, traders, ration shop owners and other supporters of the regime gobbled up the money but at the same time ensured that work for the War was accomplished in full and beyond the expectations of their masters.
Indians worked day and night at breakneck speed to build aerodromes, hospitals, whole cantonments, new railway yards and a host of other facilities not only to defeat the Japanese attack on India but also to feed the war machine on the western front.
So far as the British rulers were concerned, bribery was not an issue at all. It only enabled the government to keep its employees contented with small salaries and run the administration on a low budget while allowing the employees to help themselves with extra pickings from the public as perks of their jobs.
Partition and the mass genocide that followed it opened the floodgates of corruption on a massive scale. The “war efforts” drill of the British days was revived with redoubled vigour. We were fighting on two fronts now, the war with Pakistan over Kashmir and the campaign to rehabilitate millions of refugees in the shortest possible time. This included providing temporary camps and permanent townships, cleaning vast tracts of forest land, rebuilding swathes of marshes to make them cultivable, expansion of health education, transport and other facilities. Involving oneself in refugee relief work became the shortest route to ‘netagiri' as well as becoming rich overnight. Money flowed like water. An allied field of added attraction was allocation of millions of homes and establishments left vacant by Muslims who had fled to Pakistan. If World War II bred large-scale corruption during the British rule, the aftermath of Partition institutionalised and formalised it. The same administration which had ‘delivered' results during the War came in handy for repeating and multiplying its ingenious practices.
Thanks & Courtesy: Ms. Ashwini C. N., through The Hindu's Opinion » Open Page of September 18th, 2011
You aren't going to get a Nobel prize for spelling words the way they are; yes, but you aren't going to get a prize for omitting letters either.
We all know that English is a funny language. Because it is the only language where your nose runs and your feet smell. But what has become of this language now? Especially in a country like India, where people are known to speak English well? Thanks to the SMS feature in our cell phones, people are redefining the ways in which a word can probably be spelt.
Cn u plz tke dis wid u n w8t fr sumtim der? Ey rply fst, I hve wrk.
This is how people, not just a few, but a majority send text messages (I'm not talking about Twitter, because we still have the 140 word limit). Sometimes, when I get such texts from my friends, I find it difficult to resist the temptation of deleting that message and not bother to leave a reply. Curbing my irritation, I try not to get irritated and try to read what they could have possibly wanted to convey. And, somehow, I find myself getting these messages when the situation is tense.
Not all are to be blamed, actually. Some people are better; they are a bit more generous with the usage of alphabets than the other stingy ones. It at least makes some sense. I heard from someone that the letter ‘E' was the most widely used alphabet in the English language. Not anymore, is my guess. First E, then to an extent A. What did these poor alphabets do? Huh? Seriously. My heart goes out to them. They were the most popular ones and today they hardly find a place in our texts and messages. What did they do? As a true citizen who abides by the laws and regulations of this country, by making use of the T9 mode, and making sure that I do not miss the As and Es and other alphabets, I have a right to know why some of you are so biased against them. And for those of you who doubt me, I always make use of the T9 mode, and I will continue to use them, till my last.
When I was talking to a few people about this, I was told that earlier people used to be charged for their texts based on the number of characters used; hence, in an attempt to save as much money as possible, people started using all these short forms and found it convenient to drop the vowels. That made some sense. If I belonged to that era, I would probably have done the same thing. Considering that the main purpose of this is just to communicate your thoughts. Agreed. But if you could do that without spoiling the core and essence of the language, it would be better.
These days, we have messages which can be sent free of cost, or we are charged per message. So it doesn't make a difference if we type with a conscious effort to include all the vowels which were taken for granted. You might as well ask me, ‘If it doesn't make a difference, why can't I stick to that I like?' But do you realise that if you type the way I had pointed out at the beginning, it has a direct influence on the way you write? You don't believe me, right?
Ok. Here's a small activity for you. Take a pen/pencil and paper and write something. Since we all have the so-called ‘starting trouble,' I'll give you a suggestion. Write a review about a film which has touched you deeply. If I know my friends, well I'm sure half of them reading this, would never try it in the first place, some would say that they never saw any movies which affected them, some would find it difficult to find a piece of paper and pen. Even after having found the paper, some might not be able to proceed after, ‘One day I went to the theatre and watched a film.' Write about 10 lines, don't worry about the grammar. I'll deal with that in my next post. Just write. You find yourself using wat, der, ther, awesum, pls, oly, don't you? This is what I was talking about. And it is not good for you.
If it so happens that the other person whom you text falls in the same category as you (stingy texts), God be with you. If the person at the receiving end is someone like me, someone who prefers not to butcher the English language, and spell the words properly, please have some consideration. You aren't going to get a Nobel prize for spelling words the way they are; yes, but you aren't going to get a prize for omitting letters either.
